رسالتي لرفيق العمر

بعد منتصف الليل و امام فيلا ابراهيم الزايد بتركن سالى عربيتها وتنزل وهى رجليها مش شيلاها من كتر الشرب وعماله تحاول تكمل مشى بالعافيه لغاية ما وصلت لباب الفيلا وبتفتح الباب حست بيها شمس

شمس تبقي دادة سالى 35 سنه وهى زوجة عم محمد بواب وحارس فيلا ابراهيم الزايد عايشه هى وزوجها بسكن خاص ملحق بالفيلا وهى مسئوله مسئوليه كامله عن سالى ودا بسبب سفر ابراهيم الدائم وعدم تواجده المستمر فى الفيلا مع ابنته وهى بتحب سالى جداا بس مش بتقدر تسيطر عليها وتمنعها من بعض التصرفات الغلط اللى بتعملها بالعكس سالى هى اللي دايما بتخليها تنفذ كل اللى عايزاه وبس ودايما بتخليها تدارى عليها قدام والدها 

شمس جريت عليها اول ما شافتها .. 
شمس : كده يا سولى هو دا اللى اتفقنا عليه شرب تانى
سالى : هششش كنت مبسوطه وشربت شويه خلاص ما تتعبيش دماغي اووف 
شمس : طيب وطى صوتك باباكى وصل باليل وانا فهمته انه انتى نايمه بدرى وقولتى محدش يصحينى 
سالى : اووبس جه طيب بصى شموسه حبيبتى انتى يلا خدينى على اوضتى بسرعه قبل ما يصحى هوووش
خدتها شمس وجهزت الحمام دخلت سالى وخرجت راحت شمس سندتها لغاية السرير وهى بتقولها 
شمس : يلا الحقى نامى شويه علشان لازم اصحيكى بدرى معاه هو عارف انك راحه الجامعه ولازم تصحى وتروحى ماشى 
سالى : خلالاص فهمت روحى بقى انا دلوقتى خلاص فصلت 
شمس : تصبحى على خير 

وفى بداية صباح اليوم التالى بمستشفى الدكتور سليمان 
راحت راجيه على مكتب عبدالله وفضلت تخبط محدش رد راحت فتحت الباب براحه لقت عبدالله رايح فى النوم على الكرسى راحة بهدوء تصحيه 

راجيه : دكتور عبدالله اصحى يا دكتور 
عبدالله : ايووه يا راجيه 
راجيه : معلش يا دكتور صحيتك
عبدالله : لا كويس انك صحتينى لازم اطمن على الحاجه هدى واعمل كام تليفون مهمين 
راجيه : ما انا كنت جايه اقول لحضرتك ان الحاجه هدى فاقت الحمد لله 
عبدالله : طيب تمام لو سمحتى يا راجيه محتاج فنجان قهوه مظبوط يفوقنى 
راجيه : من عينيه يا دكتور تحب اجيب فطار تفطر الاول
عبدالله : لا فطار ايه قهوه بس من فضلك
راجيه : حالا يا دكتور وهتكون على مكتبك 

وشرب عبدالله قهوته وراح على غرفة الحاجه هدى يطمن عليها 
عبدالله : صباح الخير لا دا احنا بقينا زى الفل اهو 
هدى : الحمد لله على كل حال يا دكتور 
عبدالله بعد ما كشف عليها  : لا كله تمام راجيه خليكى على نفس الجرعات النهارده طول اليوم والادويه تتاخد فى نفس المواعيد بانتظام 
وبيبص على الحاجه هدى وبيقرب منها : 
اما انتى يا امى فلازم تاكلى كويس جداا وتريحى على قد ما تقدرى دا هيخليكى تتحسنى اكتر 
هدى : حاضر يا دكتور بس عايزه اطمن على ولادى هما مش بره ؟؟ 
راجيه : اصلها سالت عليهم يا دكتور لما فاقت وقولتلها انه حضرتك اللى تعرف 
عبدالله : متقلقيش هما زى الفل بس انا اللى طلبت من استاذ احمد ياخد الانسه رنا ويروحوا يستريحوا ويجوا الصبح يطمنوا عليكى واكيد شويه وهتلاقيهم هنا 
هدى : ربنا يريح قلبك يا حبيبى 
عبدالله : تسلمى يا امى 
وبص لراجيه : راجيه لو سمحتى غيرى المحلول وخليكى معاها انا هروح اعمل كام تليفون واجى علشان نعمل تحاليل جديدة واشوف لو فيه متابعات النهارده .. عن اذنكم 
هدى وراجيه : اتفضل 
وراح عبدالله على مكتبه ومسك موبيله يتصل على مدير مكتبه زكى .. 

زكى 30 سنه اسم على مسمى انسان مجتهد وبيحب شغله جداا بيشتغل فى مجموعة الزايد من 5سنوات وهو دراع عبدالله اليمين وبيعتمد عليه عبدالله فى كل شىء وهو سر من اسرار نجاح عبدالله لانه امين جداا ومخلص لعبدالله وللشركه ومن خلال عمله مع عبدالله نشأت بينهم صداقه وعلاقه قوية
زكى كان بتربطه علاقة حب قويه بصديقه ليه ايام الجامعة وكانوا متفقين على الارتباط بس توفت فى حادث ومن ساعتها زكى حس ان قلبه خلاص راح مع حبيبته وخلى شغله هو كل حياته .. 

عبدالله : صباح الخيرر يا ابو الزيك
زكى : صباحك سعاده يا بوص
عبدالله : ابو الزيك محتاجك تغطى عليه النهارده فى الشركه لانى هتأخر ومش عايز حد يحس لغاية ما اجى 
زكى : عيونى يا بوص بس خير 
عبدالله : لا ابدا بس عندى ظروف ومش عايز بالذات عبدالعزيز بيه يشم خبر ولو اضطر يجى مكتبي يشوفنى انت عارف بقى اتصرف وقول ان روحت اى مشوار
زكي : ما تقلقش يا كبيرر بس خد بالك اوعى تنسي اجتماع الساعه 4 على الاقل تكون موجود قبلها بساعه علشان نراجع بعض البنود اللى فى العقود اللى هنتكلم فيها باللاجتماع 
عبدالله: لا ان شاء الله قبل 3 كمان هكون موجود عندك يلا سلام 
زكى : سلام يا بوص

اتصل عبدالله بالست سعاد لاقي موبيلها غير متاح 
راح متصل بدودي اللى كانت لسه خارجه من الحمام 
عبدالله : صباح الياسمين على ست الحلوين 
دودي : صباحك بيضحك يا عسل انت 
عبدالله : هاا طمنينى روحتى امبارح ازاى 
وحد شافك باليل ولاحظ عدم وجودى ولا امان 
دودى : اسكت يا بودى على اللى حصل امبارح مش انا خبطت واحد بالعربيه 
عبدالله : يانهار ابيض فين وحصل ايه انتى كويسه ؟؟
دودي : انا زى القرده طبعا كنت بطلع من الشوارع الضيقه خبطت شاب كان بيعدى بس حصل خير هو رجله بس وجعته شويه بس كان بيحركها وتمام 
عبدالله : طيب ما جبتهوش وجيتى ليه على المستشفى كنا اطمنا عليه ؟
دودي : ما رديش والله قولتله واتحيلت عليه كمان قالى انا تمام وكويس 
عبدالله : طيب الحمد لله حصل خيرر
دودي : تعرف مين طلع الشاب ده ؟
عبدالله : هو حد نعرفه ؟
دودي : الشاب اللى طلع وكان بيغنى على البست فى الكافيه امبارح فاكره 
عبدالله : اه فاكر بس اكيد ما خدتش بالى من شكله بس عرفتى ازاى 
دودى : ما انا افتكرته وسالته وطلع هو 
عبدالله : طيب وعلى كده حد شافك فى البيت لما رجعتى 
دودى : لا عيب عليك رجعت لقيت البيت كله نايم روحت نمت انا كمان 
عبدالله : طيب بصي واسمعي اللى هقولك عليه وتنفذيه بالحرف الواحد 
دودى : معاك يا كبيرر
عبدالله : هتروحى اوضتى وطلعى بدله وقميص وجرافته وشراب وجزمه على زوقك كده وتيجيلى على المستشفى علشان عندى اجتماع فى الشركه ومش عايز اجى البيت وماما او بابا يعرفوا انى مروحتش 
دودي : يا سلام عيونى 
عبدالله : بس اسمعى اوعى حد يشوف الحاجات دى ولا يعرف انى ماجتش اصلا والحقى داده سعاد ووصيها ماتجبش سيره لماما خالص عن امبارح وقوليلها انى بتصل بيها موبيلها غير متاح 
دودي : ما تقلقش حاضر هقولها وانا كده كده كنت راحه النادى وفيه مبرر ساعه بالكتيرر وهكون عندك 
بس طمنى طنط هدى عامله ايه مش اسمها طنط هدى برضو مامت رنا 
عبدالله : اه الحمد لله بخير بقت كويسه وزى الفل
يلا بقى بلاش رغى وانجزى 
دودي : حاضر يا كبيرر سلام 
عبدالله : سلام يا قمر 

نزلت دودى تحت لاقت الست سعاده لسه دخله من الباب .. 
دودى : صباح الخير يا داده 
سعاد : صباح النور يا حبيبتى هو عبدالله رجع من المستشفى 
دودي : هششششش يا داده هتودينا فى داهيه تعالي معايا جوه 
سعاد : فيه ايه ؟؟
دودي : عبدالله مروحش من امبارح فى المستشفى وبيطمنك على مامت رنا بيقول بقت كويسه وزى الفل وبيقولك انه فضل يكلمك موبيلك غير متاح
سعاد : ايوه فعلا خدت بالى لما كنت فى الميكروباص وبحاول اكلمه مفيش شبكه خالص 
دودى :وبيقولك كمان ما تجبيش سيره لماما بقصة امبارح والمستشفى لحسن لسه عاملين تاتش مع بعض بسبب قصة المستشفى امبارح قبل ما نخرج فهمتى 
سعاد : اه فهمت يا حبيبى شغلته وكنت ممكن اتسبب له فى مشكله مع مامتك انا معرفش والله انها شدت معاه 
دودي : ولا يهمك يا داده انتى عارفه عبدالله بيعشق مهنته ومستحيل يسيبها وعادى هو اتعود خلاص وعرف بيهدى الوضع ازاى 
سعاد : يعنى لو عبدالعزيز بيه او بيتى هانم سالوا هقولهم قام الصبح راح المجموعه 
دودي : بالظبط يا داده الله ينور عليكى انا هطلع بقى فى الخباثه اخدله هدوم من اوضته هوديهم المستشفى وانا راحه النادى
سعاد : ماشي يا حبيبتى روحى انتى وانا هجهز الفطار زمان عبدالعزيز بيه نازل دلوقتى  

اما فى بيت الحاجه هدى صحى احمد من النوم حاسس انه رجله بتألمه قوى وخرج من الاوضه يروح الحمام لاقى بلكونة الصاله مفتوحه ورنا قاعده على الكرسى شكلها مانمتش من امبارح 
احمد : صباح الخير يا رونا 
رنا : صباح الخير 
احمد : كده يا رنا احنا مش اتفقنا امبارح انك تستريحى وتنامى شويه 
رنا : مش قادره يا احمد قلقانه على ماما ومكنتش عايزه اسيبها وامشى 
احمد : مش انتى سمعتى الدكتور قال ايه وبعدين كنا لازم نروح علشان نجيب فلوس للمستشفى 
رنا : اه صح استنى انا هروح اجيبلك 3000 جنيه كنت حطاهم على جنب بس تفتكر المستشفى الاستثمارى دى هتبقى الفاتوره اعلى من كده 
احمد : ربنا يستر انا برضه معايا 2000 جنيه ولو اكتر من كده هتصرف من اى حد من صحابى المهم ندفع فاتورة المستشفى ونطمن على ماما 
رنا : طيب يلا يا احمد بالله عليك ادخل خد دش عقبال ما اجهزلك الفطار والبس بسرعه علشان نروح مش هقدر استنى اكتر من كده 
احمد : حاضر 
وبيمشى احمد وهو بيحمل على رجل وبيجر التانيه شافته رنا
رنا : ايه يا احمد مال رجلك انت وقعت ولا ايه؟
احمد : ابدا يا ستى بعدى الشارع امبارح عربيه خبطتنى 
رنا اتخضت : ايه ورينى بسرعه رجلك وساكت ليه من امبارح 
احمد : ما تخفيش يا رونا عمر الشقى بقي انا بحركها بس بتألمنى شويه النهارده 
رنا : لا ما ينفعش كده انت لازم تكشف ونطمن 
وبعدين الاعمى اللى خبطك دا مش ينزل يطمن ويوديك اى مستشفى يشوف رجلك حصلها ايه ؟؟ ولا خلاص مابقاش فى ضمير ولا احساس
احمد : لا والله يا رونا البنت كانت لطيفه جداا والصراحه اتحيلت عليه نروح نكشف بس انا ساعتها كنت لازم اكون جنتل مان وشكرتها وقولت انا كويس وحركة رجلى ساعتها وكنت تمام وبينى وبينك انا كمان كنت مش واخد بالى يعنى مش غلطتها لوحدها 
رنا : لطيفه !! ماشى يا حنين بس برضو النهارده تروح تكشف عليها واياك ما تعملش كده يا احمد 
ولا اقولك انا هاجى معاك بس نطمن على ماما الاول 
احمد : يا بنتى والله بسيطه بطلى قلقك دا بقي 
انا هدخل الحمام وهلبس بسرعه روحى اجهزى انتى مش لازم فطار خلينا نروح نطمن على ماما 
رنا : ماشي .. احمد على فكره ابقى اشكر دكتور عبدالله لما نروح دا تعب معانا قوى امبارح واول ماطنط سعاد كلمته ساب اللى وراه وكان عندنا فى دقايق بجد شخص محترم واخلاق جداا متعرفش وقف معانا ازاى وكان مهتم بماما ازاى 
احمد : اكيد يا رونا هشكره طبعا ما تقلقيش 

وفى فيلا عبدالعزيز الزايد كان عبدالعزيز بيه وزوجته بيتى هانم بيفطروا وسعاد جت تجيب لعبدالعزيز بيه جرايد النهارده

سعاد : اتفضل يا عبدالعزيز بيه 
عبدالعزيز : متشكر يا سعاد
بيتى : سعاد اطلعى شوفى عبدالله ودودى ما نزلوش ليه يفطروا 
سعاد : عبدالله نزل من بدرى راح المجموعه ودودى صحيت فطرت وبتلبس وراحه النادى 
عبدالعزيز : انا كمان هقوم اروح اشوف ابراهيم رجع امبارح من السفر وبعدين هطلع على المجموعه 
سعاد : ممكن يا بيتى هانم استاذن ساعه اروح اطمن على واحده صحبتى فى المستشفى واجى مش هتأخر 
بيتى : مفيش مانع روحى يا سعاد بس اوعى تتأخرى عليه لسه هنروح نشترى حاجات الاسبوع من السوبر ماركت محتاجين حاجات كتير 
دودي : صباح الخير يا مامى 
بيتى : صباح النور يا دودى جيتوا امتى باليل ؟
دودي : رجعنا بدرى بس لاقينا حضرتك نمتى انتى وبابى ودخلنا نمنا عالطول انا همشي بقي عايزه اروح التدريب بدرى يلا باااى 
بيتى : طيب استنى خدى داده سعاد فى طريقك عندها مشوار
يلا يا سعاد سيبى اللى فى ايدك وروحى مشوارك وارجعيلي بسرعه علشان نروح مشوارنا 
سعاد : حاضر يا بيتى هانم 
دودى : يلا بينا يا داده 

اما فى فيلا ابراهيم الزايد فعلى طاولة الفطار الموجوده بجنينة الفيلا قاعد ابراهيم مع اخوه عبدالعزيز وبيتكلموا ...
عبدالعزيز : المهم تكون اتوفقت فى السفريه دى
ابراهيم : لا الحمد لله كانت سفريه ناجحه جداا وقدرت اخد توكيل عقارات جديدة فى اوروبا هنضمها لمقر الشركه فى خلال سنه بالكتيرر ودا هيخلينا من اقوى المجموعات العقاريه الموجوده فى مصر والدول العربيه كمان
عبدالعزيز : عبدالله كمان خلاص هيفتتح المنتجع السياحى بعد شهرين تقريبا عايزك تساعده نعمل افتتاح اسطورى ما حصلش يزود من نجاح المجموعه ويعلي نسبه التسويق للشليهات ويعمل اقبال عالي للحجز بالفنادق 
ابراهيم : ولا تشيل هم هظبطلك الدنيا ونبقى نعرض كام فكره فى اجتماع النهارده ونشوف افكار الشباب اكيد عندهم الجديد كله انا واثق ومتأكد انه عبدالله هيبدع دا اول منتجع تحت اشرافه وادارته من الالف للياء
سالى : هاااى يا دادى حمد لله على السلامه 
هاااى يا عمو عامل ايه ؟
ابراهيم : هااااى يا سولى كنت نفسي اشوفك باليل شمس قالت انك كنتى بتذاكرى ونمتى بدرى علشان الجامعه مارديتش اصحيكى يا بيبى 
عبدالعزيز : ازيك يا حبيبة عموو انتى عامله ايه فى الجامعة ؟
سالى : اه يا دادى كنت تعبانه من المذاكره ونمت بدرى .. الحمد لله يا عمو كله تمام 
طيب عن اذنكم بقى لحسن اتأخرت أشوفك لما ارجع يا دادى بااااى 
ابراهيم : بااااى يا روحى خلي بالك من نفسك 
سالى : اوك 
ومشيت سالي ركبت العربيه وراحت على الجامعه على غير العاده 

عبدالعزيز : يلا بينا احنا كمان يدوبك 
ابراهيم : يلا فعلا انا كمان هحاول انجز اللى ورايا هنا فى يومين علشان راجع روما تانى عندى شغل هناك كتيرر وعايز اخلصه قبل الافتتاح 
وراحوا ابراهيم وعبدالعزيز فى طريقهم للمجموعه 

وصل احمد ورنا المستشفى وعرفوا من الاستعلامات ان والداتهم خرجت من الرعاية واتنقلت لغرفتها اول ما فتحوا الباب شافوها قاعده والممرضه بتأكلها وواضح عليها انها بقت احسن جريوا عليها واترموا فى حضنها ..
رنا : ماما خضتينا عليكى قووى يا حبيبتى
احمد : الف سلامه عليكى يا روح قلبي طمنينا عليكى انتى كويسه
هدى : الحمد لله انا زى الفل اهو ما تقلقوش ياولاد انا من ساعة ما فوقت والدكتور وراجيه ما سبونيش دقيقه كتر خيرهم وانا حاسه انى بقيت كويسه قوى
رنا بتكلم الممرضه ..
رنا : انا مش عارفه اشكرك ازاى على اهتمامك بماما ربنا يخليكى
راجيه : ماتقوليش كده دا واجبنا والحمد لله انكوا اطمنتوا عليها
انا هسيبك بقى يا حاجه هدى واروح اساعد دكتور عبدالله وابلغه ان ولاد حضرتك وصلوا
هدى : اتفضلي يا حبيبتى ربنا يكرمك ويكرمه
وخرجت راجيه وكملت هدى كلامها لرنا واحمد :
دكتور عبدالله دا يا ولاد ربنا يكرمه تعب معايا قووى ومرداش يسبنى لوحدى قال للممرضه تفضل معايا لغاية ماتيجوا ولما فوقت وكنت قلقانه عليكوا طمنى وقالى ان هو اللى طلب منكم تروحوا
رنا : ما دا يا ماما اللى جه البيت شافك وهو اللى جابك على المستشفى
(وحكتلها رنا من ساعة ما وقعت فجأه لغاية ما فاقت)
هدى : شوفتى يا رنا انا من ساعة ما شوفت الست سعاد وانا بقول انها ست جدعه وجيره طيبه ربنا يكرمها ودكتور عبدالله ده اخلاق ربنا يحميه
رنا : فعلا يا ماما انا كنت بقول لاحمد فى البيت انه لازم نشكره على وقفته معانا احنا لولا شهمته واخلاقه وانه ساب اللى وراه وجه يشوفك بسرعه ويلحقك مكنتش عارفه كان ممكن يحصل ايه ؟
وفى اللحظه دى الباب خبط ودخل عبدالله بابتسامته الجذابه : صباح الخيرر
احمد : صباح النور يا دكتور
رنا : صباح النور
هدى : صباح الخيرر يا دكتور والله كنا لسه فى سيرتك انا ورنا
عبدالله كان رايح على سرير الحاجه هدى واول ما سمع كلامها ابتسم وبص لرنا اللى اتوترت من نظرته وقال : بجد كنتوا بتقولوا ايه بقي ؟؟
هدى : اكيد جبنا سيرتك بالخير كنا بنشكر الظروف اللى عرفتنا على الست سعاد ست ونعم الجيره وهى السبب فى معرفتنا بحضرتك وبعدين هو حد يشوف حد فى اخلاقك وشاهمتك وما يمدحش فيه ربنا يحميك
عبدالله وهو بيشوف التقرير وبيكشف عليها
عبدالله : تسلمى ياامى .. وبص على رنا اللى حست ان كل نظره منه بتكسفها زياده : القلوب عند بعضها .. ورجع بص للحاجه هدى واحمد اللى واقف جنبه بيساعده وكمل كلامه : انا كمان زادنى شرف انى اتعرفت عليكو اما شهادتكم فى الست سعاد اكيد تسعدنى اكتر لانها تعتبر امى التانيه هى اللى ربتنى وليها معزه خاصه جداا عندى
وعبدالله خلص كشف عليها وبيكتب تقريره وبيقول

عبدالله :تمام جداا ايواا كده نقدر نقول انك الحمد لله اتعافيتى وبقيتى زى الفل
احمد : بجد يا دكتور يعنى ممكن تخرج معانا
عبدالله : ان شاء الله ممكن اكتبلها على خروج بكره كمان بس تخلص باقى العلاج وتتعهدوا قدامى انها تلتزم بالراحه التامه وتاخد جرعات الانسولين بتاعتها بأنتظام مع الالتزام بنظام غذائي هيساعد على ظبط نسبة السكر فى الدم
احمد : اكيد يا دكتور كل اللى تقول عليه هنفذه بالحرف
ورنا مكتفيه بإيماءات بالموافقه انها مع كل كلمه بيقولها احمد بدون اى ردود
عبدالله : خلاص انا كده اطمنت وهكتب تقرير خروجها بكره ان شاء الله
احمد : احنا بجد عاجزين عن الشكر يا دكتور عبدالله
عبدالله : شكر ايه بس دا واجبنا يا استاذ احمد
استأذن انا بقى وانا شاء الله هعدى عليكى قبل لما امشى ..
كلهم : اتفضل يا دكتور
ولسه عبدالله بيفتح باب الاوضه لاقى الست سعاد ودودى واقفه وراها ..
سعاد : صباح الخير يا حبيبي
عبدالله : صباح الخير يا داده
سعاد لرنا واحمد :صباح الخير يا ولاد
رنا واحمد : صباح الخير يا طنط
سعاد : عامله ايه دلوقتى يا حبيبتى قلقتينا عليكى والله
انا لولا ان عبدالله مع رنا والله ماكنت سيبتها ابداا
هدى : انا الحمد لله بخير يا حبيبتى والصراحه دكتور عبدالله ما قصرش معايا ربنا يكرمه ما سبنيش لحظه وقال كمان انى ممكن اخرج بكره
سعاد : طيب الحمد لله تنورى بيتك ان شاء الله
اما دودى كانت واقفه بره على الباب مكسوفه راحت سعاد قالت
تعالى يا دودى ادخلى يا حبيبتى
اول ما شافتها رنا قامت راحت تسلم عليها اما احمد قام وقف وهو مسبهل على الاخررر
رنا : اهلا ازيك عامله ايه ؟؟
دودى : انا تمام المهم طنط بقت كويسه
رنا : الحمد لله تعالى يا قمر ماما عارفه دى مين دى اخت دكتور عبدالله اللى حكتلك عنها

راحت دودى تحط الورد على التربيزه اللى جنب الحاجه هدى
وقربت تسلم عليها وقالت : حمدلله على سلامة حضرتك يا طنط .. راحت هدى خدتها فى حضنها وباستها
هدى : اهلا يا بنتى تعبتى نفسك والله كلك زوق يا حبيبتى
دودى : متقوليش كده يا طنط المهم اننا اطمنا عليكى
وبتلف وشها لقته فى وشها واقف متنح ومش بيتحرك ..
دودى وهى مذهوله : استاذ احمد
احمد : اهلا وسهلا انسه داليا
رنا : ايه ده انتوا تعرفوا بعض ؟؟
احمد : اه يعنى تعارف سريع كده امبارح
دودى راحت على عبدالله وبتكلمه بوشوشه ..
دودى : عبدالله دا الشاب اللى خبطته بالعربيه امبارح
عبدالله : بجد
وراح عبدالله على احمد : هى جت فيك يا ابو حميد المره دى انا بقى اللى المفروض أشكرك واتأسفلك كمان
احمد : لا ابدا على ايه حصل خير وجت سليمه الحمد لله
سعاد ورنا واقفين مش فاهمين حاجه خالص
عبدالله : لا ازاى انت لازم تيجى معايا نطمن على رجلك
احمد : والله بسيطه وبعدين انا كمان مكنتش مركز يعنى مش غلطها لوحدها
عبدالله : مفيش نقاش انا لازم اطمن على رجلك يلا تعالى معايا
عبدالله بيكلم دودى : هتروحى مكتبي
دودى : لا انا هقعد مع رنا وطنط وداده علشان اطمن على استاذ احمد

وخد عبدالله احمد وراحوا قسم العظام علشان يعرضه على دكتور العظام
اما فى اوضة الحاجه هدى ..
سعاد : انا مش فاهمه حاجه خالص
رنا : انا بقى فهمت وبتضحك
هدى : طيب ماتفهمونا بدل ما احنا قاعدين كده !!
دودى : انا احكي لكم ( بتحكى الحكايه )
والكل بيضحك
دودى : والله يا طنط مكنتش اقصد خالص انا اسفه
هدى : يا حبيبتى انا عارفه حصل خيرر الحمد لله جت سليمه
سعاد : تصدقى والله كنت قلقانه اسيبك لوحدك بس انتى اللى اصريتى افرضي انه حد تانى كان عمل فيكى ايه ؟؟
رنا : الحمد لله يا طنط وبعدين احنا السبب لولا ان دكتور عبدالله انشغل مع ماما وحالاتها مكنش سابها تروح لوحدها
دودى : على فكره يا داده انا بسوق كويس وانت عارفه بس معرفش ايه اللى حصل امبارح
رنا : ياقمر دا نصيب والحمد لله جت سليمه اوعى تضيقى نفسك
اما فى قسم العظام كان عبدالله واحمد مع دكتور ايمن
اللى كشف على احمد
عبدالله : ايه الاخبار يا دكتور ؟؟
ايمن : لا خير ان شاء الله ماتقلقش لا كسر ولا شرخ حتى والزرقان دا طبيعى من شدة الخبطه
هو بس محتاج مرهم كدمات انا هكتبله اسمه اهو فى الروشته وخلال يومين هتبقى رجله زى الفل
احمد : متشكر جدااا يا دكتور
عبدالله : شكرا يا دكتور ايمن مانجيلكش فى اى حاجه هههههه
ايمن : بقى كده !! ماشي ياعم
عبدالله : حبيبى يا ايمن انت عارف
ايمن : وانت اكتر يا ابو عبيد
عبدالله : عن اذنك
ايمن : اتفضل
احمد وهو خارج مع عبدالله ..
احمد : انا متشكر جدااا يا دكتور عبدالله انت بجد اخجلتنى باخلاقك
عبدالله : ايه الكلام الكبير دا بس وبعدين بعد كل المواقف اللى مرت بينا من امبارح للنهارده انا هعتبر اننا بقينا اصحاب رسمى دا بعد اذنك طبعا
احمد : اكيد دا انا اتشرف جداا
عبدالله : الشرف ليا انا انت عارف ان انا وداليا كنا فى الكافيه امبارح اللى غنيت فيه وسمعناك وانت بتغنى صوتك بجد جميل جدااا وبالذات بقى انك كنت بتغنى لعشقى فيروز وانا مستحيل اسمع فيروز من حد ويعجبنى بس انت فعلا صوتك مميز واحساسك عالى
احمد : ربنا يخليك كلامك دا شهاده كبيره عندى
عبدالله : على فكره انا مش بعرف اجامل علشان متقولش انى بجاملك والحمد لله ان دا مش رأيي لوحدى دا رأيى داليا وكل اللى كانوا موجودين
راجيه جايه تجرى عليهم ..
راجيه : دكتور عبدالله فى حاله حرجه فى الاستقبال
عبدالله : طيب انا جاى معاكى معلش يا ابو حميد هستأذنك
احمد : اتفضل طبعا
ورجع احمد الاوضه ..
رنا : احمد هااا قالك ايه الدكتور ؟؟
احمد : الحمد لله هى بس محتاجه مرهم للكدمات يعنى الموضوع بسيط جداا

دودى : طيب الحمد لله .. اومال فين عبدالله ؟
احمد : فى حاله حرجه فى الاستقبال طلبوه يشوفها
سعاد : طيب نستأذن احنا بقي علشان لازم ارجع الشغل ودودى عندها مشوار
وان شاء الله هاجى اطمن عليكى باليل
هدى : لا يا حبيبتى ما تتعبيش نفسك انا ان شاء الله خارجه الصبح اشوفك فى البيت بقى شوفى شغلك كفايه عطلناكى النهارده
سعاد : ما تقوليش كده احنا دلوقتى اخوات ولو محتاجه اى حاجه رقم موبيلى مع رنا
رنا اوعى تتكسفى يا حبيبتى كلمينى لو محتاجه حاجه
رنا : حاضر يا طنط ربنا يخليكى
سعاد : الف سلامه على رجلك يا حبيبى
احمد : الله يخليكى يا طنط
دودى راحت على هدى: مع السلامه يا طنط وان شاء الله ترجعى بيتك بالف سلامه
هدى : تسلمى يا حبيبتى ربنا يحفظك
دودى : سلام يا رنا اتمنى اشوفك مره تانيه بس ان شاء الله فى ظروف احسن من كده
رنا : انا اللى اتبسط قوى انى اتعرفت عليكى وان شاء الله نتقابل وتجمعنا الظروف تانى
دودى : استاذ احمد الف سلامه عليك وانا اسفه والله مره تانيه
احمد : تانى اسفه وابتسم وكمل .. انا والله تمام وماروحتش مع دكتور عبدالله الا علشان اكدلك انى كويس واطمنكم
دودى ابتسمت له وقالت : اوكى باى
وخرجوا دودى والست سعاد علشان يروحوا ولما سألوا على عبدالله وعرفوا انه مشغول جابت دودى الحاجه من العربيه وسابتها فى المكتب وبلغت راجيه انها تقول لعبدالله لما يرجع مكتبه ومشيت روحت سعاد الفيلا وطلعت هى على النادى ...